ജീവിതത്തിരികളുമണഞ്ഞു പോകും
എന്തിനെന്നില്ലാതെ അകലെയെരി യുന്നൊരാ
മൺചെരാതായ് നാം മാത്രമാകും
കാതങ്ങളെത്രയോ നടന്നു നീങ്ങി
കാലും കുഴങ്ങി നാം വീണടിയും
കാലം കൊളുത്തിയ കൈത്തിരിയോരോന്നും
കണ്ണീരുണക്കി കെട്ടണയും
കർമങ്ങളൊന്നുമേ ശിഷ്ടമാക്കാത്തൊരാ
കർമയോഗീകളായ് മടങ്ങീടുവാൻ
പരിശുദ്ധ സ്നേഹത്താൽ സമ്പൂർണ്ണമാവട്ടെ
പാരിലെ മാനവജീവഗണം
No comments:
Post a Comment